زندگی دوباره

خبرت هست که در شهر شکر ارزان شد

خبرت هست که دی طی شد و تابستان شد...

توی کتاب جز از کل 

همه بچه ها دارن صندلی بازی میکنن

و منتظرن موسیقی قطع بشه تا روی صندلی بشینن

همه در تب و تاب ان که یه وقت نسوزن و به موقع بشینن

در همین حین راوی قصه میگه:

بازی یک جور تمثیل است؛ به اندازه کافی

صندلی یا خوشبختی وجود ندارد که به همه برسد

همینطور غذا، همینطور شادی

همینطور تخت و شغل و خنده و دوست و لبخند و پول 

و هوای تمیز برای نفس کشیدن...

و موسیقی همچنان ادامه دارد.

ایران از سالار عقیلی 

یادم می یاره چقدر دلم برای شنیدن

یه شعر جدید از افشین یداللهی تنگ شده...

Pk یه کمدی شاد با یکم چاشنی خداشناسی بود 

چقدر خندیدم 

---

انگل یه کمدی سیاه بود با چاشنی تفاوت زندگی در طبقات مختلف جامعه

چقدر درد کشیدم

پ.ن: من فیلمی که ۱۰ نفر تاییدش نکنن رو نمی ببنم 

چه توی کامنت ها چه توی دوست هام

خیلی کلنجار رفتم نبینمشون ولی فهمیدم چقدر دیدنشون نیاز بود